Onderzoek Tot aan zijn twintigste kon Jens Naumann goed zien. Door een aantal ongelukken werd hij blind aan beide ogen. Hij steunt de Stichting Vrienden van het Herseninstituut in de ontwikkeling van een hulpmiddel dat blinde mensen weer kan laten zien.
Opstapeling van pech
“Mijn beide ogen zijn door twee afzonderlijke ongelukken blind geworden. Een stukje metaal dat losschoot tijdens het werken aan een spoorlijn beschadigde mijn linkeroog. Twee jaar later beschadigde mijn andere oog tijdens een scooter reparatie. Mijn linkeroog had toen nog beperkt zicht. Ik werd 100% blind toen chirurgen tijdens een operatie lidtekenweefsel probeerden te verwijderen.
Alle artsen die ik heb geraadpleegd vertelden mij dat ik de rest van mijn leven blind zou blijven omdat het niet mogelijk is om een beschadigd netvlies te repareren of te vervangen. Dit was een grote schok voor mij en mijn familie. Ik moest de rest van mijn leven doorbrengen in een donkere wereld.”
Visuele prothese
“In 2002 heb ik vrijwillig meegedaan aan een onderzoek van een Amerikaanse ingenieur, William Dobelle. Bij zestien blinde patiënten, waaronder mijzelf, werd de allereerste visuele prothese aangebracht. De prothese bestond uit 140 elektrodes die op mijn hersenen werden geïmplanteerd. De elektrodes waren verbonden met een videocamera en elektronica. Mijn zicht werd weer teruggebracht omdat de videocamera direct de waarnemingen naar mijn hersenen projecteerde. We konden allemaal weer zien, ook al functioneerden onze ogen niet meer. Ik kon grote objecten in een pixelvorm waarnemen. Ik zag onder andere weer gebouwen, bomen, auto’s en zelfs mijn kinderen. Het was een hele gelukkige tijd in mijn leven.”
Financiering
“Maar in het jaar na de implantatie van de prothese werd de financiering voor het project gestopt. Er was geld nodig om de elektronica van het system werkend te houden, om software te updaten en om medische begeleiding te garanderen. Het project werd beëindigd en alle patiënten moesten stoppen met het gebruiken van de prothese. We keerden alle zestien weer terug in een wereld van totale duisternis.”
Hoop
“Het is wreed en moeilijk om elke dag weer wakker te worden in een wereld van totale duisternis terwijl ik weet dat de kennis om mij weer te laten zien realistisch is. Elke dag hoop ik dat onderzoekers het onderzoek doorzetten en afmaken wat nodig is om een veilige werkende visuele prothese te maken zodat ik weer kan zien. Uw hulp in het financieren van dit onderzoek zou mijn droom waarmaken.”
De Stichting Vrienden van het Herseninstituut ondersteunt dit baanbrekende onderzoek. U kunt ons daarbij helpen. Iedere donatie is van harte welkom.
Periodieke schenking Opnemen in testament Fonds op naam oprichten